Henüz lise çağında gittiler askere, kimi Çanakkale cephesinde göğüs gerdi düşmaa, kimi kurtuluş mücadelesinde. Onlar 1915 – 1923 yıllarında henüz geçtiler ve asla gençliklerini yaşayamadılar.
Kimi Çanakkale savaşından gazi çıktı, yetmedi düşman tekrar saldırdı, bu kez İstiklal mücadelesinde görev düştü onlara. Onlar 20.yy’ın başlarında ateş gibi yanan bir Anadolu’da doğmuş liseli gençler.
Yıllar çok uzak olmasa da çok değiştik. Belki özgürlüğe çok alıştık. Belki binlerce yıldır özgürce, hiç savaşmadan yaşadığımızı sanıyoruz, daha 100 yıl önce kaybedilen lise çağındaki şehitleri unutuyoruz.
Unutmayalım, unutturmayalım. Bugün liseye elinde akıllı telefonu, yakasında yarıya kadar inmiş kravatı ile giden gençler, bu slaytı izleyin, öylesine değil yaşar gibi izleyin. Sizin sahip olduğunuz özgür, mutlu ve barış dolu hayata asla sahip olamadan şehit olmuşlar için izleyin.
